ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه

پنجشنبه, ۳ خرداد ۱۴۰۳، ۱۲:۱۹ ب.ظ علی اصغر شمیمی فصل: مذمت ضرب، فحش، لعن و طعن بدان که:از آثار و لوازمى که بر حقد و عداوت مترتب مى‌گردد،ضرب و فحش و لعن و طعن است.و بسا باشد که این‌ها از مجرّد غضب نیز صادر گردند.و مى‌شود که به جهت همنشینى اوباش و اراذل،و مصاحبت فسّاق و جهّال،و کسانى که هرزه‌گو و معتاد به فحش دادن هستند،فحش دادن عادت کسى شود که بدون دشمنى و غضبى فحش به زبان او جارى گردد. و شکى نیست که همه این امور، مذموم است و قبیح و در شریعت غرّا، حرام صریح‌اند.و موجب«حبط» اعمال و مولّد خسران مآل‌اندو«ملّیین» و حکماء و متشرعه و سایر عقلاء بر خباثت آنها متّفق و عقل و شرع بر حرمت آنها دو شاهد صادق. اما ضرب: که عبارت است از: زدن با دست یا چوب یا آلتى دیگر.پس بدون جهت شرعیه، در حرمت آن شکى نیست و هیچ طایفه از طوایف بنى آدم و هیچ فرقه از فرق عالم، بى‌جهت و سبب شرعى تجویز زدن کسى را نکرده‌اند و در اخبار و آثار، نهى صریح از آن شده و وارد شده است که: «هر که مردى را تازیانه زند حقتعالى او را تازیانه‌اى از آتش خواهد زد». و اما فحش و دشنام و هرزه زبانى و بدگوئى: منشأ همه این‌ها خباثت نفس و دنائت طبع است و هر که زبان او به اینها دراز، البته خبیث النفس و از جملۀ اراذل و اوباش، معدود است.بلکه از بعضى اخبار مستفاد مى‌شود که: رذل مخصوص شخصى است که مضایقه نداشته باشد از اینکه هر چه بگوید و هر چه به او بگویند. و حضرت پیغمبر-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«مؤمن نیست کسى که طعنه زن و لعن کن و فحش گوى و هرزه زبان است». و نیز فرمودند که:«بهشت حرام است بر هر فحش دهنده». و در روایت دیگر از آن سرور مروى است که:«هرزه‌ گوئى و پرده ‌درى از شعبه‌هاى نفاق است». و نیز از آن حضرت منقول است که:«چها ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...

پنجشنبه, ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۳، ۰۹:۴۶ ق.ظ علی اصغر شمیمی وصف خدا و رسول از خطبه ‏های دیگر (آن حضرت علیه السّلام) است (در حمد و ثناى الهىّ و وصف حضرت رسول «صلّى اللّه علیه و آله):  قسمت أول خطبه سپاس خداوندى را سزا است که اوّل (و مبدا همه اشیاء) است، پس چیزى پیش از او نبوده و آخر (و مرجع همه مخلوقات) است، پس چیزى بعد از او نمى‏ باشد،  و (بسبب آیات و نشانه ‏ها) ظاهر و هویداست، پس چیزى آشکارتر از او نیست و (کنه ذات او) مخفى و پنهان است، پس چیزى ناپیداتر از او نیست (و به عبارت دیگر) ظاهر و توانا است، پس چیزى فوق او نیست (همه اشیاء مقهور قدرت و توانائى او هستند) و باطن و دانا بجزئیّات اشیاء است، پس چیزى از او (به اشیاء) نزدیکتر نیست. قسمتى از این خطبه در وصف رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مى ‏باشد قرار گاه او (مکه معظّمه که در آنجا به رسالت مبعوث گردید) بهترین قرارگاه و جاى نموّ او (مدینه طیّبه که در آنجا احکام الهىّ را منتشر نمود) شریفترین جا است (و آن بزرگوار) در کانهای کرامت و بزرگوارى (اصلاب شامخه و ارحام مطهّره) و آرامگاه های سلامت (که از هر عیب و نقص ظاهرىّ و باطنىّ منزّه و مبرّى بوده روییده شده است) دلهای نیکوکاران شیفته او گشت، و زمام چشمها (ى خردمندان) بسوى او خیره شد (تا ببینند در ضلالت و گمراهى جهل و نادانى که سر تا سر جهان را فرا گرفته چه می کند، دیدند) خداوند بوسیله آن حضرت کینه‏ هاى دیرینه را نابود ساخت (از میان مردم برداشت) و آتش دشمنیها را خاموش نمود و میان برادران ایمانى را (مانند امیر المؤمنین و سلمان) الفت و دوستى انداخت و میان خویشان (مانند حمزه و ابى لهب بسبب اسلام و کفر) جدائى افکند و بواسطه ظهور و پیدایش آن بزرگوار ذلّت و بیچارگى مؤمنین را به عزّت و س ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...